001Pries de HEER, zeg ik bie miezulm.
HEER, mien God, wat bin ie groot,
bekled mit glaans en glorie,
002aantrokken mit n mantel van licht.
Ie spannen hemel oet as n tèntklaid,
003joen bovenzoalen baauw ie op wotter,
van wolken moak ie joen woagen,
ie voaren op vleugels van wind,
004ie moaken winden tou joen bodes,
en vuur en vlam tou joen knechten.
005Ie hebben eerde ankerd op zien fonnementen,
nooit of te nimmer zel dij wankeln.
006Oerzee bedekt heur as n klaid,
t wotter staait op baargen.
007Deur joen draaigementen zel t wotter wieken,
om t lewaai van joen dunder gaait t ter vandeur.
008Baargen kommen in t èn, doalen goan omdeel,
noar t stee deur joe onnaaierd.
009Ie hebben wotter ofpoald, t komt doar nait verbie,
t komt nait weer om eerde te bedekken.
010 Ie loaten wèllen vrije loop deur leegtes,
zai stromen tussen baargen.
011 t Is drinken veur wilde daaiern op t laand,
wilde ezels verdörsten nait.
012 Vogels wonen der boven,
tussen t dichte loof loaten zai zok heuren.
013 Ie geven baargen drinken oet joen bovenzoalen,
van vrucht van joen waark krigt eerde zien gerak.
014 Ie loaten t gras wazen veur t vij
en geven veldvruchten deur aarbaid van mensken.
Om brood oet grond te winnen,
015 wien, dij t haart van mensken blied moakt,
eulie om t gezicht glimmen te loaten,
joa, brood dat t haart van mensken staark moakt.
016 Bomen van de HEER drinken zok zat,
ceders van Libanon dij hai poot het.
017 Doar nuzzeln vogels,
doar hebben aaibers in toppen heur woonstee.
018 Hoge baargen binnen veur stainbokken,
klipdazzen schoelen in rotsholen.
019 Moan heb ie moakt veur vaaste tieden,
zun wait tied van ondergoan.
020 As ie t duuster moaken, wordt t naacht,
den ruiern zok ale wilde daaiern in t bos.
021 Jonge laiwen brollen om roof,
vroagen zo aan God heur eten.
022 As zun opkomt verzoameln zai zok
en leggen zok deel in heur schoelploatsen.
023 Mensken goan noar t waark,
en schrippen tot aan oavend tou.
|
